5
నీయెడ ఋజువుగ నా మనసు నల్లుదమన
అష్టవంకరులుగ కుబ్జగ అయిపోతున్నది
నా హృదయమును స్వచ్ఛపరచి అర్పించుదమన
కమ్ముకొన్న తమము సుంతయైన తొలగకున్నది
నీలివెలుగులందు మునిగితేలుదమన
అడుగడుగున చీకటి నదు లడ్డుకొంటున్నవి
మాయ కాదు మిథ్య కాదు అడ్డులేని దారి లేదు
ఈ ‘రంగ’ని గుంజుకొనవె నీ పాదాల కడకు.
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి