నీలమోహనాష్టకం (వచన పద్యాలు) - 6

6

అలనాటి కుచేలుని కయ్యా! నే వారసుడను

కానీ నీ ఆప్యాయత కింతయు నోచుకోను

ఆయన అచ్చంపు భక్తి మోయరాని బరువైనది

అవ్యాజమ్మయిన ప్రేమ సవ్యాజ మ్మయిపోయినది

పారము కనరాని దివ్య కరుణావారధివి, నిన్ను

కనవలె నను కోర్కె మాత్ర మొకటే మిగిలినది

ఇక ఏమీ అడుగబోను, ఇక ఏమీ వేడబోను

ఈ ‘రంగ’ని బతుకున కనుపించవే ఒక్కసారి!